Silicijum (Si) je jedan od najzastupljenijih elemenata u zemljinoj kori. Silicijum je privukao veliku pažnju u poslednjih nekoliko godina.
Glavne studije o efektima silicijuma na biljke su relativno nove u poređenju sa saznanjima o efektima drugih hranljivih materija. Ove velike studije počele su oko 1999. godine i nastavile su da dokazuju pozitivne efekte biljaka tretiranih prirodnim izvorima silicijuma i komercijalnim silicijumovim đubrivima.
Istraživanja 2011. godine su pokazala da silicijum pozitivno utiče na otpornost biljaka u uslovima suše.
Naime, rezultati istraživanja su pokazala da silicijum ublažava deficit vode pšenice sprečavanjem oksidativnog oštećenja ćelijske membrane i može biti povezan sa osmotskim prilagođavanjem biljaka.To znači da, pošto je silicijum ojačao ćelijske zidove, sprečio je oštećenja pšenice. Ovo je omogućilo pšenici da duže preživi, čak i u uslovima dugog period a suše.
Silicijum utiče da zidovi biljnih ćelija budu jači i čvršći.
Ovo je veoma važno, jer ćelijski zidovi deluju kao neka vrsta imunog sistema za biljku. Odnosno, utvrđeno je da silicijum smanjuje razvoj nekih vrsta plesni. Ovo saznanje je posebno značajno za proizvođače jer može uticati na smanjenu primenu pesticida.
Kod cveća ili ukrasnih biljaka silicijum može pomoći da biljke proizvedu jače, čvršće i deblje stabljike.
Da zanamo.
Kada biljke unesu silicijum, imaju oko 24 sata da odluče gde
će ga postaviti, između ili u zidove ćelija.
Silicijum radi poput cementa! Kao rezultat, ćelije postaju deblje i jače.
Биља о биљу.
